29. januari 2020
De afgelopen weken werd me vaak gevraagd, "hoe zit dat nou met die stichting?" Heel veel positieve reacties hebben we gekregen. Maar ook kritische vragen en zelfs negatieve opmerkingen. Om die reden schrijf ik dit op mijn blog. Zoveel mensen, zoveel meningen. Voor allen heb ik respect en zelfs degene met twijfels of zelfs negatieve gevoelens wil ik graag te woord staan. Kijk ikzelf ben voorzitter van de stichting Luctor et Emergo. Slechts voorzitter omdat we ook nog een actief bestuur hebben en...
21. januari 2020
Een op waarheid gebaseerd verhaal over de naam van m'n hulphond X. Jarenlang kwam ik over de vloer bij een dame. Ik noem haar hierbij mw. De Leen. Mw. Vertelde vaak over de tweede wereldoorlog die ze als tiener had meegemaakt. Ze woonde al haar hele leven in Rotterdam en als ze vertelde over de eerste bombardementen op de haven zie ik dat ze het herbeleeft. Ze zag hoe de bezetter Rotterdam innam en alle gruwelijkheden voltrokken zich voor haar woning. Omdat ik haar al langer kende en soms...
19. januari 2020
Dit tweede deel schrijf ik vanuit m'n eigen ervaringen,observaties en het contact met Bert. Bert was een getekend man, leefde teruggetrokken op z'n schip. Hij was vriendelijk van aard want in het voorbijgaan groette hij altijd vriendelijk. Dagelijks liep ik langs z'n schip omdat ik met m'n gezin iets verderop lag en we via de steiger hem wel moesten passeren wilde we op de wal komen. In die zin waren we verwanten want we waren immers met z'n allen waterzigeuners. Waterzigeuners hebben een...
15. januari 2020
Op waarheid gebaseerd verhaal Na een arbeidzaam leven besluit hij samen met zijn vrouw een boot te bouwen om de wereld te gaan bezeilen. Het was Bert die al jaren werkzaam was in de metaalindustrie en zich had opgewerkt tot een kwaliteitslasser van roestvrij staal. Jaren was hij rvs lasser en bekwaamde zich steeds meer. Samen met z'n vrouw Ina hadden ze wel eens een bootje gehad en ze waren nooit vergeten hoeveel plezier ze hadden op het water. Het vrijheidsgevoel trok ze nog het meest. De rust...
12. januari 2020
Het was 2005 en samen met. M'n team was k onderweg door het rampgebied. Die dag zagen we de gevolgen van de allesverwoestende tsunamie. Duizenden mensen zijn huis en haard kwijt geraakt. De infrastructuur was totaal en massaal vernield. Een grotere chaos kan je je als mens niet voorstellen. Nou was ik al wat gewend, zo dacht ik. In de afgelopen jaren heb k nogal wat rampen meegemaakt en dood en verderf gezien. Maar nu... Hier... Ja dat was zo allesomvattend. En waar begin je dan als...
09. januari 2020
1968 was het hé... Dat de "Damco" verging in het Engels vaarwater van de Oosterschelde. Eind zomer voer k met de "Devarique" over de oosterschelde en k had eindelijk de moed om, middels de coördinaten, boven de Damco te gaan liggen. Tjonge,... Wat een vreemd gevoel was dat... Ik realiseerde me dat ruim 50 jaar geleden mijn leven hier had kunnen stoppen terwijl het nog maar net was begonnen. En nu...... Nu.... Lag ik er boven... Misschien liggen er 18 meter onder mij nog wel spullen van m'n...
02. september 2019
De kraai is een voorteken voor Verandering. De kraai leeft in De leegte en heeft geen tijdgevoel. Oude opperhoofd vertelden ons dat de kraai tegelijkertijd, verleden, heden en toekomst ziet. De kraai laat licht en donker samensmelten en ziet er innerlijke en uiterlijke werkelijkheid. Als de kracht van de kraai verschijnt moet je eens nadenken over de wetten van de grote geest met betrekking tot de eigen geest. De kracht van de kraai is je gegeven wanneer deze verschijnt voor jou. Je voelt het....
17. juli 2019
Veertien was ik toen mijn ouders uit elkaar gingen. Vermoedelijk ook door een leven vol tegenslagen en ellende. M'n vader voer op de binnenvaart en werd later boer. De boerderij werd door een brand en later door een storm getroffen en het bedrijf ging kopje onder. Maar... Uiteindelijk woonde we in een caravan en nog later in een nieuwbouwwijk. Daar ging het mis denk ik. De cultuurschok van België naar Nederland, de vrijheid kwijt en opgesloten in een betonnen hokje... M'n vader ging weg, deed...
15. juli 2019
Met orde en gezag diende het dorp bestuurd te worden. Vaak was het een stevige klus want hij moest het met weinig middelen doen, zo vertelde hij. Vanaf kind af aan wist hij al wat ie wilde worden. Hij had altijd op gekeken naar de uniformen en de strenge blikken van de ordehandhavers in zijn dorp. Nou, je keek wel uit iets uit te vreten wat niet door de beugel kon want ze namen je zo mee. Toch was dat wat ie wilde worden.... Maar dan... Dan wat milder, liet hij me weten. Wat menselijker. Zijn...