Nou kreeg ik de vraag, waarom een stichting en waarom ga je je nou gratis inzetten voor een schip en voor mensen die niet jou probleem zijn.


Ik vond het nogal een vraag. Een vraag die misschien de  individualisering van de huidige maatschappij typeert.

Een vraag met een ondertoon zo stelde ik vast. Mijn antwoord was deze:


Ik ben jaren werkzaam geweest in de gezondheidszorg, als int. Hulpverlener, als ondernemer, als manager. 

Ik zag ellende, van klein tot enorm, ik zag rampen en oorlog, ik zag ongelukken en verdriet en toch... Op dat moment... Leerde ik niet... M'n leven ging door. Mooi huis, diverse kantoren, elke dag uit eten, reed motor, had een sportwagen, kocht dure kleding en ging naar decadente feesten. Ik had vrienden... Rijen dik... 

Tot.... 

Tot, ik ziek werd. De diagnose... Complex post traumatisch syndroom. C-Ptss. De jaren daarna, bedrijven gingen failliet, huis, auto, motor gingen weg. Inkomen nul. En... Ik was blij met m'n nummertje in de rij bij de voedsel en kledingbank. 

Vrienden? Één enkeling, geen rijen dik meer. Afgekeurd en geen recht meer op uitkering. Niks. Jaren heb ik gezwegen, gezeten, gelegen, nachten opgezeten en niemand kon me helpen. 


Maar nu, nog steeds heb k te dealen met de gevolgen van m'n cptss. Maar door enkele fijne mensen om me heen doe ik nu weer, onderneem ik weer, slaap goed, gebruik minder medicijnen.. 

Dus..... 

Daarom wil ik nu, voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een steuntje in de rug zijn. De schouder, de buddy, de vriend die weet hoe het voelt. De "Luctor et Emergo" is een doel en een middel omdat we naast het behoud van het schip, mensen de gelegenheid kunnen geven te reïntegreren, in een arbeidsproces, in de maatschappij, onder vrienden. Dit door te doen, mee te helpen, saamhorigheid te ervaren. 

Daarom wil ik me onbaatzuchtig inzetten. Omdat ik begrijp en voel hoe het is om naast de maatschappij te belanden, niet meer mee te tellen en je afgeserveerd en eenzaam te voelen. 

DAAROM. 




Luctor Et Emergo

De tocht met de Anny Maria
De tocht met de Anny Maria

Mijn eerste nacht op de Anny Maria was me een natte boel. Was dit nou een schip of een vergiet.