Doodlopend
Begin 20 was ik en zat aan de keukentafel bij m'n vader.
Begin 20, gescheiden van m'n eerste vrouw, inmiddels getrouwd met m'n tweede vrouw en geen baan meer vanwege een conflict met de werkgever. Geen financiële middelen, ik kwam immers net uit een scheiding. In m'n portemonnee zat nog 25 gulden. Wat moest ik?
Mn vader, "werken, je hebt allebei je handen nog dus.... Zet een advertentie met klusjesman aangeboden".
Zo gezegd.... Binnen afzienbare tijd had ik veel werk. Schilderwerk, tuinonderhoud etc. K had 't naar m'n zin.
Maar "rupsje nooit genoeg" dat ik was, moest het meer en groter en veel en natuurlijk meer guldens... En... Dat lukte... M'n bedrijf ging schepen lossen in de haven met kranen en grote heftrucks... We hadden veel werk. Maar "rupsje....."
Vrijdagmiddag. Het was April. M'n jongste zoon uit het 2e huwelijk was net jarig geweest. Telefoon... "ja... Ja... Tuurlijk, ik kom er aan"
Er kwam een schip met bananen voor de kant en die moest gelost. Iedereen in de haven was al weg. Of ik kon..... Of moesten ze iemand anders bellen....... Nee, nee.... Tuurlijk niet..... Ik kom... Ik (rups..)
Om 17:00 uur werd ik overreden door een collega z'n heftruck en 2 uur later lag ik op de OK.
Gebarsten ruggenwervel, gekneusd bekken, verbrijzelde enkel.....
Ja rups... Daar lag je dan.
Ik kon niet meer lopen. Moest gaan revalideren. Leren lopen... Stapje voor stapje...
En weer geen baan, geen guldens en m'n hele lijf in het gips.
Uiteindelijk heb ik weer leren lopen, ben weer gaan studeren en is vrouw 2 met m'n zoon vertrokken met alles wat ik had.
Ik had 4 muren, een opleiding, geen relatie, m'n kind kwijt, maar... Ik kon weer lopen... Tja..
Uiteraard kreeg m'n leven vanaf toen een andere wending. Gewoon omdat het leven doorgaat. Maar de onstuimige geboortegolven die ik van de Oosterschelde heb meegekregen waren zeker nog niet geluwd.
Tot zover...
#uitgeverij #uitgevers #schrijversplatform #schrijverschap #uitgever