Warm was het. Wat zeg ik? Bloedheet op de achterbank van die politieauto waar ik al een hele middag zat.
Het was zomer, zwoel en reden door een drukke stad.
Soms rustig, soms snel.
Het zweet liep met straaltjes van m'n gezicht, kin en zo via m'n hals naar beneden.
Plakkerig was het.
M'n focus probeerde ik te verleggen van deze ondraaglijke hitte naar wat er zich zoal op straat afspeelt.
Nou, viel dat niet mee want het kogelvrije vest, wat ik om moest, knielde behoorlijk en zoog zich langzaam vol met mijn zoute lichaamsvocht.
Hoeveel mensen zouden dit vest al gedragen hebben, vroeg ik me af op het moment dat de sirene aanging en de politieauto het gedrag van een racewagen begon te vertonen.
Waarom zat ik hier ook al weer. Ik had met dit prachtige weer ook heerlijk op een terrasje kunnen zitten.
Maar nee.
Om ook eens de andere kant van het spectrum te zien.....
Ja, je voelt het al he...
Lange tijd was ik bezig geweest om eens een keer, bij wijze van stage, met de politie mee te mogen. Het liefst ook in een grote stad en in het weekend.... Want... Ik was natuurlijk niet geïnteresseerd in het uitschrijven van verkeersboetes.
Dit was uiteindelijk gelukt en jawel... Hier zat ik dan. Achterin een politieauto belast met de meldingen "noodhulp" in een grote stad met nog 2 relatief jonge agenten.
Het zijn deze agenten die nu door de stad razen, communiceren via de mobilofoon en tegen mij schreeuwen, "we gaan zo een winkeldief pakken. Als we stoppen ren je met ons mee. Je rent en blijft bij ons in de buurt".
Nou, de dief werd ingerekend en ik... Ik deed natuurlijk precies wat me werd opgedragen. Rennen... En... Rennen...
Nu zat ik weer op de achterbank. Hoofdpijn diende zich aan. Van de spanning?
Nou nee, het verbaasde me de hele middag al waarom politieauto's geen airco hebben maar nu... Na dat rennen.... M'n hele lijf was nat en zelf het kogelvrij vest nam geen vocht meer op.
Zullen we een ijsje halen? Stelde de agent voor.
Blij... Ooh... Wat was ik blij...
Als een kind zo blij dat we een.......
Mobilofoon, melding, gepraat, sirene aan, auto in racemodus.
Maar... Dat ijsje dan... Ik was net zo bl...
Melding, huiselijk geweld, bedreiging, mensen in gevaar.
Weer kreeg ik dezelfde instructies.
Ik probeerde nog te zeggen dat het misschien beter was dat k even zou blijven zitten want ik was nog kapot van de vorige......
Ik was namelijk niet zo'n sportman en dan rennen met dit vest in deze hitte. Zeker na de vorige inzet zat k even stuk.
Mijn bezwaren werden niet opgemerkt omdat de agenten gefocust waren op deze melding. Dus..... Er zat maar één ding op.... Rennen
Tot m'n grote verbazing.... Ja.. Ik zag het goed... Drie verdiepingen omhoog en.... Dat rennend.
Eenmaal binnen in het appartement lijkt het alsof alles in slow motion gaat.
Vreemd maar ik kan alles goed in me opnemen en zie hoe de agent z'n werk doet.
Situatie. Moeder en kinderen. Moeder wil met een groot slagersmes de agent te lijf.
De agent trekt een wapen en waarschuwt haar voor de laatste keer.
Voor de laatste keer wanneer één van de kinderen tussen beide loopt. Een klein mannetje tussen mamma met een groot mes en de agent met een doorgelaten pistool.
Mijn red button werd ingedrukt en ik nam een snoekduik tussen agent en mamma.
In m'n duik griste ik het kleintje mee een kamertje in.
Direct heb k een kinderboek gepakt en zei, "kom maar kleintje".