1968 was het hé... Dat de "Damco" verging in het Engels vaarwater van de Oosterschelde.
Eind zomer voer k met de "Devarique" over de oosterschelde en k had eindelijk de moed om, middels de coördinaten, boven de Damco te gaan liggen. Tjonge,... Wat een vreemd gevoel was dat... Ik realiseerde me dat ruim 50 jaar geleden mijn leven hier had kunnen stoppen terwijl het nog maar net was begonnen. En nu...... Nu.... Lag ik er boven... Misschien liggen er 18 meter onder mij nog wel spullen van m'n vader en moeder.
Enfin... Samen met m'n zoon lagen we daar en hebben dat moment even intens op ons in laten werken voordat we weer koers zette richting het Veerse meer.
Prachtig daar met Kortgene, Veere en Kamperland.
Op het moment van vertrek stond er een windje 4. Niet een wind om van te schrikken maar ik bekeek toch maar even de weersverwachting alvorens de oosterschelde op te sluizen.
Zag er goed uit tot we toch overvallen werden door een stevig aantrekkende wind tot 7 waardoor er ook een behoorlijk zeetje begon te onstaan. De Devarique was er niet echt tegenop gewassen en de motor kon het niet bijdraaien omdat ie te weinig kracht had.
Lag ik verdomme op datzelfde Engels vaarwater met slecht weer en een boot die er niet tegenop gewassen was.
Toch niet....
50 jaar geleden....
Ja... Echt hé
En toen kwam er een soort rust over me heen. En dat terwijl de wind loeide en de de golven opzwepend hoog werden.
Die rust gaf me de gedachte om te berusten. Wel te blijven vechten tegen de elementen maar als het zo moet zijn.... Nu... Op deze plek... Dan is het zo.... De plek waar m'n leven begon moest misschien hier ook wel eindigen.
Het was goed zo.
Maar ja, zoals het een goed schipper betaamt, je blijft vechten en uiteindelijk zag k als uitweg nog de mogelijkheid een haven binnen te lopen.
Hé hé... We lagen binnen.
Overleeft.
Weer... Ja weer.. En weer hier. Want ik lag in de haven van Wemeldinge. Dezelfde haven waar we aan wal werden gezet door de sleepboot die ons redde vanaf de zinkende Damco.
Het gevoel van Dankbaarheid wat me toen bekroop kan k niet uitleggen maar ik heb naar boven gekeken en ik begreep...
Het is nog geen tijd.