De afgelopen weken werd me vaak gevraagd, "hoe zit dat nou met die stichting?"
Heel veel positieve reacties hebben we gekregen. Maar ook kritische vragen en zelfs negatieve opmerkingen.
Om die reden schrijf ik dit op mijn blog.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Voor allen heb ik respect en zelfs degene met twijfels of zelfs negatieve gevoelens wil ik graag te woord staan.
Kijk ikzelf ben voorzitter van de stichting Luctor et Emergo. Slechts voorzitter omdat we ook nog een actief bestuur hebben en vrijwilligers die zich voor de goede zaak inzetten.
Vanuit passie en wens zijn de kern beweegredenen ontstaan om deze stichting op te richten. De wens van de vorige eigenaar om dit schip in de vaart te houden als onderdeel van het Nederlands varend erfgoed, als onderdeel van onze vaderlandse geschiedenis. Maar ook de wens van de initiatiefnemers om dit schip voor dit doel in de vaart te houden, om vanaf dit schip de geschiedenis te vertellen over dit type schepen, de turfvaart, de rol van deze schepen tijdens de wederopbouw en ook een stuk educatie en informatie over de scheepsbouwtechnieken van weleer.
De initiatiefnemers hebben ook gemeend om dit stukje erfgoed in te zetten ten behoeve van een breder cultureel en maatschappelijk doel.
Eén van deze sociaal maatschappelijke betrokkenheid is ten behoeve van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Mensen die op wat voor manier dan ook in een isolement leven of dreigen te geraken.
De stichting is geen hulpverlener of therapeut. Nee, we kunnen een veilige plek bieden, een dagstructuur, gevoel van eigenwaarde geven etc... Om uiteindelijk weer te gaan participeren in de maatschappij...
Ook voor de groep jongeren, de zogenaamde thuiszitters bieden we plaats om een dagstructuur te ervaren, een zinvolle dagbesteding te hebben, het gevoel er weer bij te horen, mee te doen.
Niet zelden ontstaat er een soort vacuüm-periode tussen, niet meer naar school gaan en passende oplossingen. (wat deze ook moge zijn)
Tijdens deze vacuüm-periode kan een jongere een zinvolle en leuke dagbesteding hebben. Van enkele uren tot enkele dagen per week.
Graag doen we dit dan in overleg met de jongere zelf, de ouders, evt school, samenwerkingsverband, leerplichtambtenaar....
Wij zijn ook hierin geen therapeutische omgeving, geen hulpverlening in de geijkte zin. Ook geen school of andere onderwijsinstelling.
Wij bieden alleen een veilige plek, een zinvolle dag, respect voor één ieder, helpende hand, luisterend oor, een sociale omgeving van waaruit de stap naar participatie kleiner wordt.
Wij werken uitsluitend met vrijwilligers. Vanaf de voorzitter tot ieder andere vrijwilliger doen we dit onbaatzuchtig.
Waarom, omdat al deze mensen het hart op de goede plek hebben... Daarom.
De stichting draait op donaties en giften welke ingezet worden voor onze doelstellingen zoals ik ze hierboven omschreef. We maken geen euro winst.
De winst die we maken is... Dat we het schip in de vaart kunnen houden met in het bijzonder de winst die zich uitbetaald in het feit dat we mensen dat steuntje kunnen geven, een isolement kunnen voorkomen, iemand weer eigenwaarde voelt, blij is en de toekomst tegemoet treedt met een klein stukje "Luctor et Emergo" bagage om het allemaal weer aan te kunnen.
Dat is onze winst.